بررسی مقایسه ای پاسخ درمانی کلوئید و اسکارهایپرتروفیک به تاتوی بلئومایسین وکرایوتراپی و تزریق تریامسینولون

کلوئید و اسکارهایپرتروفیک بیماری هایی هستند ناشی از پاسخ غیر طبیعی پوست بدن به صدمات وارده که به علت تولید بیش ازحد بافت های فیبروس متراکم در محل ضایعه ایجاد می شوند. از بین درمان های بسیار زیاد پیشنهاد شده برای این بیماری ها، کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه تریامسینولون جزء متداول ترین این درمان ها است، اما هنوز موفقیت درمانی در این بیماری کامل نیست. هدف از انجام این پژوهش بررسی پاسخ درمانی کلوئید و اسکارهایپرتروفیک به تاتوی بلئومایسین و مقایسه آن با درمان معمول کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه تریامسینولون می باشد. بدین منظور 45 نفر از بیماران مبتلا به کلوئید و اسکارهایپرتروفیک مراجعه کننده به درمانگاه های پوست دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بر اساس ترتیب مراجعه به دوگروه A (23 نفر) و گروه B (22 نفر) تقسیم شدند. گروه A بوسیله تاتوی بلئومایسین و گروه B بوسیله کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه تریامسینولون درمان شدند. درمان ها در چهار مرحله و با فواصل یک ماهه در هر دو گروه انجام شد و بیماران تا 3 ماه پس از پایان درمان پیگیری شدند. قبل و پس از درمان اندازه (شامل ضخامت و وسعت ضایعات)، علائم کلینیکی، محل و تعداد ضایعات و دیگر اطلاعات مورد نیاز ثبت و در هر گروه مقایسه گردید. پاسخ درمانی که بر اساس کاهش اندازه ضایعات نسبت به ویزیت اول تعریف شده بود، در گروه A، 14±3/88 درصد و در گروه B، 5/22±3/67 درصد به دست آمد که تفاوت معنی داری بین دوگروه مشاهده می شود (001/0P=) ضمن آنکه 69% بیماران گروه A در مقایسه با قبل از درمان بدون علامت شده بودند در حالی که تعداد کسانی که در گروه B بدون علامت شده بودند 49 درصد بود. همچنین در گروه B هر چه اندازه ضایعه بزرگتر بود پاسخ درمانی ضعیف تری به دست می آمد ولی در گروه A اندازه ضایعات تقریباً اثری در پاسخ درمانی ایجاد نکرد. نتیجه آنکه تاتوی بلئومایسین پاسخ درمانی بالائی می تواند در این بیماری ها ایجاد کند خصوصاً آنکه در ضایعات با اندازه بزرگ نیز اثر درمانی آن حفظ می شود.